“We doen hier van alles, Sjakkie is blind, dus hebben we activiteiten die op de tast kunnen en we hebben veel activiteiten met geluid en muziek bijvoorbeeld”, vertelt Ingrid direct. Ze laat een veelheid aan dingen zien, zoals puzzels en bouwen met lego. “En buisjes doppen vindt Sjakkie ook leuk”, vertelt ze. “Buisjes doppen”, herhaalt Sjakkie. Buisjes doppen? Wat is dat? “Er is een fabriek in Rucphen en bij Werken (ook een dagbestedingsgroep, red.) zetten ze dopjes op buisjes voor die fabriek. Sjakkie doet het ook, maar dan als hobby”, vertelt Ingrid. Ingrid pakt ook een klein kistje uit de kast. “Kijk, ik heb toevallig laatst bij een andere groep een activiteit gezien met magnetisch zand. Dat wil ik gaan proberen met Sjakkie. Ik wil dan kralen in het zand stoppen die hij eruit kan halen. Hier, pak het maar eens dat geeft een heel bijzonder gevoel”, zegt Ingrid terwijl ik het knalroze zachte zand tussen mijn vingers laat gaan.
Welberg, Clinge en Roosendaal
Sjakkie reageert in het gesprek vaak op woorden om iets toe te voegen. Als ik wandelen zeg, roept hij ineens: “Kees en Riet”. Lian reageert lachend: “Dat zijn de wandelvrijwilligers, die elke week met Sjakkie gaan wandelen. Dat zijn gouwe mensen!” “Sjakkie luistert graag muziek”, vertelt Ingrid verder. Wat voor muziek dan? “Hollandse muziek”, vult Sjakkie aan. Lian: “Hij luistert graag naar Omroep Brabant of Radio Rucphen.” Kom je uit Rucphen dan Sjakkie? “Welberg”, antwoord Sjakkie. Ingrid legt het uit: “Ik kom uit Rucphen en heb het wel eens aangezet, nu staat het vaker op.” Lian, Ingrid en Sjakkie komen hoorbaar uit Brabant. Woon je hier altijd al Sjakkie? “Clinge”, vertelt Sjakkie. “We woonden in Welberg, maar in Clinge (Zeeuws-Vlaanderen, red.) was plek voor hem, toen het thuis niet meer lukte. Dat was best een moeilijke stap voor mijn ouders. Hij heeft daar 34 jaar gewoond, maar woont morgen alweer 10 jaar bij S&L Zorg”, vertelt Lian.
De goede plek
Sjakkie is vanaf augustus weer bij deze dagbestedingsgroep terug gekomen, nadat het een tijdje wat minder ging. Lian vertelt: “Tijdens corona ging de dagbesteding anders, daarna werd er geschoven en kwam Sjakkie bij een andere groep. Daar ging het niet goed. Sjakkie had last van de drukte, maar had ook veel moeite met een aantal overlijdens. Hij kwam niet tot rust, niet bij dagbesteding, maar ook niet in de woning. Hij luisterde zijn muziek niet meer en hij wilde bijvoorbeeld ook niet meer met mij mee naar huis.” Ingrid hoorde dat het niet goed ging met Sjakkie: “Ik heb contact gezocht met de teamleider en gevraagd of hij weer bij mij op de groep mocht komen. Ook werd het dagbestedingsspel gespeeld om te zien wat bij Sjakkie past en daar kwam ook de richting ‘Ervaren’ er heel sterk uit.” Lian vervolgt: “Toen Sjakkie weer terug op de groep was, vond hij de rust weer terug en ging hij stap voor stap vooruit. Hij gaat weer mee naar huis, luistert zijn muziek en maakt zelf muziek.” Sjakkie pakt zijn Kazoo. Ik moet even goed luisteren, maar herken dan al snel: Brabantse nachten zijn lang.
“Het is fijn dat er door gezocht wordt als het ergens minder gaat.”
Doorzoeken
Als deelnemers niet goed op hun plek zitten, geven ze dat niet altijd aan. Je ziet het vaak alleen aan gedrag, hoe ze zich uiten. “Het is fijn dat er door gezocht wordt naar de beste plek als het ergens
minder gaat”, zegt Lian. Daarna maakt Lian een dik compliment naar Ingrid en haar collega’s, maar dat vindt Ingrid niet nodig in dit artikel :). Daarom vraag ik het aan Sjakkie: “Allemaal aardig!” Kijk met zo’n compliment van Sjakkie kunnen we dit interview natuurlijk wel afsluiten! Als we onze jassen aantrekken om naar buiten te gaan begint Sjakkie te zingen: “Houdoe en bedankt olé olé, houdoe en bedankt olé olé, houdoe en bedankt, houdoe en bedankt, houdoe en bedankt olé olé.
