Gijs wacht op ons bij de receptie, samen met bewoner Paul. Ze hebben de grootste lol en Paul is helemaal blij dat hij straks ‘in de krant’ komt. Met z’n allen lopen we naar het Cafeeke, zo noemen Gijs en Paul het Ontmoetingscentrum. Als we daar aankomen begint Paul gelijk naar iedereen te zwaaien en te glimlachen. “Het is leuk hier hé Paul”, zegt Gijs. “We komen hier best vaak. De ene keer gaan we een bakje koffie drinken en de andere keer lopen we een rondje. Ik vind het leuk om één op één met een bewoner de tijd hebben. Zo bouw je een band op met elkaar.”
Kraamvisite
Het bijzondere is dat Gijs en Paul elkaar al heel lang kennen en dat terwijl Gijs pas vanaf november hier vrijwilliger is. “Ja hé Paul, je kent mij al heel lang van toen ik nog een klein baby’tje was. Mijn moeder werkt boven de woning waar Paul woont en kent hem dus goed. Zodoende is Paul bij ons op kraamvisite geweest.” Dat is wel echt heel bijzonder, denk ik hardop. “Ik wist dat eerst ook niet toen ik hier kwam werken, mijn vader vertelde mij dat laatst pas”, vertelt Gijs. Gijs doet op dit moment één keer per week vrijwilligerswerk in de woning van Paul, maar gaat ook met andere bewoners op stap. “Met Paul ga ik bijvoorbeeld vaak een rondje wandelen, maar met andere bewoners drink ik een kopje koffie, ga ik puzzelen of, toen het nog kon, met bewoners zwemmen. De afwisseling is hartstikke leuk.”
“Ik vind het leuk om één op één met een bewoner de tijd hebben. Zo bouw je een band op met elkaar.”
Andere connectie
Gijs heeft al zijn uren voor zijn studie al volop binnen. Maar hij blijft nog steeds vrijwilligerswerk doen omdat hij het zo leuk vindt. “Ik wil graag blijven, dus toen heb ik dat gevraagd en gelukkig mocht ik terugkomen. Je bouwt iets op, je kan dan niet zomaar wegblijven. Ik snap ook niet dat studiegenoten van mij geen vrijwilligerswerk doen. Sommigen zijn wel blijven hangen, maar de meesten niet. Ik vind het jammer dat niet meer jongeren vrijwilligerswerk doen, want waarom moet je daar ouder voor zijn, iedereen kan dit toch doen? Bij S&L Zorg is er een ruim aanbod vrijwilligerswerk voor jongeren. Jongeren pakken het ook anders aan. Niet dat ouderen het niet goed doen, maar je hebt toch een andere connectie.”
Moeder en zoon
Gijs vindt het jammer dat zijn vrienden geen vrijwilligerswerk doen, maar snapt het wel. Als jongere heb je het al heel druk met studeren en bijbaantjes en is vrijwilligerswerk ook niet het eerste waar je aan denkt. “Ik vertel er wel over tegen mijn vrienden, niet in detail hoor. En ik ben er natuurlijk ook zo ingerold. Het kan al zoveel betekenen voor bewoners als je enkel even je gezicht laat zien”, geeft hij aan. Paul geniet ondertussen van alle aandacht en lacht veel. “Paul is een blije, dat is het leuke aan vrijwilliger zijn, de bewoners zien genieten. Wat ook grappig is, was dat toen ik hier net kwam werken de bewoners aan mijn moeder vroegen, wanneer haar zoon weer kwam. Zo leuk dat ze die link leggen. En hier blijkt ook wel weer uit dat ze je waarderen. Ik ben die jonge gast waar ze leuke dingen mee gaan doen”, lacht Gijs.
Gijs moet nog even bezien of hij in de komende jaren zijn vrijwilligerswerk kan combineren met zijn studie en zijn baantje in de supermarkt. Hij hoopt van wel en anders komt hij nog steeds, maar dan minder lang. “Als ik naar huis rij na een dag hier te zijn geweest denk ik altijd: ‘Ik had een leuke dag en de bewoners ook’. Daar doe ik het voor”, besluit hij zijn verhaal.