Het is heerlijk weer en dus nemen we buiten plaats in de tuin van de Potgieterlaan. Hier steekt Geraldine gelijk van wal: “We hebben destijds bewust gekozen om Rowan niet in een jongerenwoning te plaatsen. We hadden liever een mix van verschillende leeftijden, zodat hij niet teveel beïnvloed zou worden door leeftijdsgenoten. Een ander voordeel aan deze locatie is dat het zo dicht bij ons huis is. Al snel wisten we dat dit een ideale plek zou zijn voor Rowan.”
Van beneden naar boven
Na een aantal jaar beneden te hebben gewoond verhuisde Rowan naar de bovenverdieping. Dat klinkt misschien als gewoon een wisseling van kamer, maar eigenlijk is het veel meer dan dat. “Boven wonen de meer zelfstandige bewoners. Beneden is er altijd personeel en dat is boven niet zo. Natuurlijk houden we een oogje in het zeil en lopen we zo nu en dan even op en neer, maar over het algemeen redden degenen die boven wonen zichzelf prima”, legt Karin uit. Rowan: “Ja, daarom wilde ik zo graag boven gaan wonen! Ik zie het echt als een doorstroom.”
Doelen stellen
Maar, om dat voor elkaar te krijgen, moest Rowan wel eerst bepaalde doelen behalen. “Doordat er een kamer leeg kwam te staan, kreeg Rowan de mogelijkheid om naar boven te verhuizen. Mijn man en ik twijfelden of hij daar wel klaar voor was, er is dan toch een stuk minder begeleiding. Deze begeleiding had hij vaak nog hard nodig, omdat Rowan erg onrustig kan zijn als er iets spannends staat te gebeuren. En als hij iets wil, dan kan hij net zolang doorgaan totdat hij het voor elkaar heeft en moet het ook direct gebeuren. De begeleiding is er dan om hem te temperen. Ik kon me niet voorstellen hoe het zou gaan als zij er veel minder waren”, vertelt Geraldine. “Om te kijken of Rowan klaar was om boven te gaan wonen, hebben we daarom samen met zijn ouders doelen gesteld waaraan hij moest werken. Hierdoor ging het meteen een stuk beter en lukte het Rowan steeds vaker om zichzelf in die onrust te beheersen en erover te praten. En ook als je hem aansprak als het een keer fout ging, wist hij daar goed mee om te gaan”, legt Karin uit.
Medicatieafbouw
De ontwikkeling van Rowan ging zo goed, dat de begeleiding in overleg met zijn ouders en de dokter zijn medicatie af durfden te gaan bouwen. Geraldine: “Rowan slikt medicatie om te helpen zichzelf te beheersen. Als hij dit niet doet, merk je dit gelijk. Hij wordt dan vaak onrustig en stelt heel veel vragen. Maar op een gegeven moment misten wij ons kind, de echte Rowan. Voor ons gevoel kwam dit door de hoeveelheid medicatie.” Toch was de afbouw van medicatie daarmee nog geen vanzelfsprekendheid. “Tijdens de wisseling van jaargetijden, de feestdagen, zijn verjaardag en vakanties merkte je bij Rowan pieken in gedrag. Daardoor was er eigenlijk nooit een geschikt moment om te starten met de afbouw. Op een gegeven moment hebben we de knoop doorgehakt en zijn we gewoon gestart. We zouden namelijk altijd weer terug kunnen als het slecht zou uitpakken. Na langzaam afbouwen zijn we van 25 mg naar 10 mg gegaan. Hoewel het wennen was voor iedereen, merken we echt positief verschil bij Rowan. Hij heeft echt een enorme ontwikkeling doorgemaakt”, aldus Karin.
