Volg ons
Search
Close this search box.

Als de nacht valt …

Het is 21.15 uur en fotografe Natasja en ik lopen over het schemerige terrein van Sterrebos. Het leek me erg leuk om voor deze editie eens langs te gaan bij de nachtdienst. We komen het kantoor van de nachtdienst binnen waar Erica ten Cate en Mieke Suijs ons opwachten. Mieke werkt al 25 jaar en Erica 23 jaar in de nachtdienst van S&L Zorg. “Kom, we gaan snel van start, want onze dienst begint zo en dan moeten we paraat staan”, aldus Mieke. We nemen plaats in het kantoor. De speciale daglichtlampen zorgen ervoor dat ik inmiddels ook weer wakker ben, dus tijd om meer te weten te komen over de nachtdienst!

Doortrekken 24 uurszorg

Bij S&L Zorg is er altijd een wakkere nachtdienst op zowel Sterrebos als Lambertijnenhof die waakt over de bewoners. Van de 24 uurszorg die we leveren, nemen zij maar liefst tien uur voor hun rekening. Erica: “Dit doen we op Sterrebos met drie nachtdienstmedewerkers. De late dienst vertrekt om tien uur op de woning en geeft ons dan nog een overdracht. Dan horen we of er bijzonderheden zijn bij bewoners.” Mieke: “Bijvoorbeeld over ziekte, een gebeurtenis op het werk of wanneer er zorgen zijn om een familielid. Dat is voor ons hele belangrijke informatie. Ga maar eens bij jezelf na. Als je ‘s avonds in bed ligt, dan ga je snel nadenken en tobben. Het is daarom heel fijn dat wij weten wat er speelt.”

De nacht is om te slapen

Erica: “Ons voornaamste doel in de nacht is zorgen dat de bewoners een goede nachtrust hebben. Want de nacht is nu eenmaal om te slapen. Vroeger ging dat heel anders. Dan kwamen wij relatief vaak binnen bij de bewoners en liepen we per nacht drie keer een ronde over het terrein. Tegenwoordig gaan we pas langs bij een bewoner als dit echt nodig is.” Mieke: “Dit doen we allemaal vanuit het privacy oogpunt. Zo horen we ook niet alle geluiden, maar krijg je een melding als het systeem iets oppikt. Ook maken we heel veel gebruik van sensoren. Als een bewoner bijvoorbeeld langer dan tien minuten uit bed is, en we hebben ingesteld dat deze bewoner maximaal tien minuten uit bed mag zijn, dan krijgen wij een melding. Pas dan gaan we meekijken en -luisteren en er eventueel naar toe indien dat nodig is. We kijken en luisteren dus zo min mogelijk onnodig mee. Voor onze bewoners is dat wel zo prettig.” Sommige bewoners kunnen de nachtdienst ook altijd bellen als er iets is. Erica: “Bijvoorbeeld als ze naar het toilet moeten en hulp willen of als ze even hun ei kwijt moeten. Maar soms ook voor een gezellig kletspraatje. Rond tien uur belt er eigenlijk altijd één bewoner om ons een goede nacht te wensen. Dat is toch mooi?” En ja hoor, stipt tien uur horen we door de speakers: “Goede nacht dames!”.

De brandweer op bezoek

Met zoveel nachtdiensten op de teller hebben Erica en Mieke ook het nodige meegemaakt, van mooie tot verdrietige momenten. “Op een gegeven moment had een bewoner het kastje van de brandmelder ontdekt. Als je die indrukt, dan komt de brandweer meteen. De bewoner vond het natuurlijk fantastisch dat de brandweer kwam en lag te gniffelen in zijn kamer. Zo leuk dat hij het daarna nog een paar keer deed. De laatste keer heeft de brandweer hem wel duidelijk gemaakt dat dat echt niet zomaar mag”, vertelt Erica lachend. Mieke: “Maar we maken natuurlijk ook minder leuke momenten mee, zoals reanimaties of die keer dat er twee bewoners haast tegelijk overleden. Dat zijn verdrietige momenten.”

Of Erica en Mieke het werken in de nacht na zoveel jaar nog niet beu zijn? “Nee hoor!” zeggen ze in koor. Het allerleukste aan de nachtdienst vinden ze de verantwoordelijkheid die erbij komt kijken. “Je moet tijdens een dienst heel veel oplossen en zelf nadenken. Die uitdaging is heerlijk”, aldus Mieke. “Overdag zou je waarschijnlijk sneller een collega opbellen om advies te vragen, maar we kunnen natuurlijk niet voor elke vraag de consignatiedienst opbellen. Ook voor hen is de nacht om te slapen”, sluit Erica met een knipoog af.

Ook leuk om te lezen!

Vorige
Volgende
Ga naar de inhoud