Sprekend horloge
Terwijl we wachten op Francien, laat Anita alvast de kamer van Francien zien. “Hee, haar horloge ligt hier en het bandje is stuk. Dat zal ze vervelend vinden”, zegt Anita. Francien is blind en heeft een horloge dat de tijd tegen haar vertelt. “Daar denk je misschien niet over na, maar ook als je blind bent is het fijn om te weten hoe laat het is. Het geeft Francien net weer een stukje zelfstandigheid. Toen ze nog kon lopen volgde ze de muren in de woning, je ziet hier de stickers nog zitten. De stickers hielpen haar met haar oriëntatie. Zo wist ze dat ze op deze plek de gang kon oversteken.”
De deurbel gaat en een begeleider van de dagbesteding brengt Francien binnen. “Oh, Anita, ik ben blij”, Francien gaat direct kroelen met Anita. Ze stuitert bijna van blijdschap uit haar rolstoel. Ze vertelt snel daarna al dat haar horloge stuk is: “Ik ben boos. Horloge kapot.” Nadat we ons even hebben voorgesteld aan Francien, gaan we zitten. Hoe was het op de dagbesteding Francien? “Ik werk niet meer, ik heb geen zin, ik ben boos”, zegt Francien. Terwijl haar gezicht er ook boos uitziet vertelt ze verder: “Vingerhaken maar vandaag geen zin. Nu weer blij, Anita mee.” Er verschijnt een glimlach van oor tot oor.
Kijken naar oplossingen
In het interview met Francien merk ik dat ze vaker boos en blijdschap, bijna in één zin combineert. Ik ben boos en dan een paar seconden later is ze ergens anders heel blij over. Anita kijkt steeds naar oplossingen. “Ik ga dit weekend toch naar de stad, dan laat ik je bandje gewoon even maken”, probleem opgelost.
Anita lacht. “Wij hebben zoveel lol met elkaar. Francien stelt vaak dezelfde vraag meerdere keren op een dag. Met veel geduld kun je daar het beste mee omgaan. Niet zeggen “dat heb ik al gezegd”, maar gewoon het gesprek aan blijven gaan.” En kletsen dat doen de dames dan ook. Steeds gooit Francien er opmerkingen in en blijft ze betrokken in het gesprek.
Vakantie
“Met deze woning gaan we elk jaar op vakantie, dit jaar weer naar de Biestheuvel. Van maandag tot en met vrijdag zijn we dan weg”, vertelt Anita. “Anita mee, lekker frietjes eten, ijsje eten”, vult Francien aan. “Francien vindt het hartstikke mooi om dan te bellen, zodat er ijs bezorgd wordt”, zegt Anita. Francien verheugt zich er al op om naar Landgoed de Biestheuvel te gaan. Trouwens niet alleen op de vakantie, ook op het bezoek van haar zus Christien en haar dochters. “Die zeggen tante Francien”, vertelt Francien trots.
We gaan nog even lekker naar buiten, maar Francien heeft vooral zin in wat daarna op het menu staat: “Eten in het OC, oh lekker Anita, kroket, bakje koffie, soepje”, “En de boterham laten we lekker in je trommeltje zitten”, zegt Anita lachend.
