Volg ons
Search
Close this search box.

Wat extra aandacht kan doen

Max is een bijzondere jongen. Hij geniet van aandacht, zijn touwtjes en actief buiten zijn. Het afgelopen jaar is er veel veranderd in de begeleiding van Max. En dat bleek positief. Daarom gingen we eens kijken bij Max en spraken zijn vader Jules, begeleider Maaike en orthopedagoog Leonie.

“Max praat niet en zoals je hem nu ziet met zijn handen bij zijn oren, dat is hoe je hem meestal ziet. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat hij misschien door op zijn oren te duwen de wereld een beetje weg kan drukken”, zo begint Jules direct. “Max is een sterke vent, lichamelijk mankeert hij niets. Ik hou als vader nog steeds de herinnering vast aan Max als kind, maar hij is wel al 24 en zeker geen kleine jongen meer. Hij houdt van zijn touwtjes. Dat is echt iets van hem. Als je nu losse touwtjes aan je broek had gehad zouden ze aan het eind van dit gesprek weg zijn”, zegt hij lachend. Maaike vult aan: “Afhankelijk van zijn bui kan hij rustig zijn, maar soms ook niet. Nu valt het mee, ook al zijn er nu hier best veel vreemde mensen.” Max blijft tijdens het gesprek staan, soms gaat hij naar zijn vader om een kus. Hij houdt tijdens het gesprek alles goed in de gaten. Kijkt steeds rond naar alle mensen in de kamer. Als Max zijn vader op bezoek komt, mag Max bijna altijd met hem mee. “Ik neem hem straks ook wel even mee, anders is het misschien een teleurstelling”, zegt Jules.

“Juist naar buiten gaan, fietsen, lopen en meedoen in de gang van elke dag.”

Max heeft tot zijn tiende thuis gewoond, toen vijf jaar bij een andere zorginstelling (Prisma) en toen kwam hij naar S&L Zorg. “Toen we de eerste keer gingen kijken op Lambertijnenhof vonden we het eigenlijk niks”, zegt Jules. Maaike vult aan: “Dat was op woning 228, toen erg prikkelarm ingericht, maar ook wel een beetje saai.” “Later gingen we toch nog maar eens praten en gaandeweg hebben we toch besloten het te doen”, zegt Jules. “We hebben er geen dag spijt van gehad.”

Prikkels juist niet weghalen

“In het verleden haalden we juist de prikkels weg bij Max. Dat hield hem in een rustige bui, dachten we. Maar juist door naar buiten te gaan, fietsen, lopen en binnen juist meedoen in de gang van elke dag hebben we een structuur te pakken die past bij Max. Niet minder, maar voorzichtig juist meer interactie met andere bewoners”, zegt Maaike.

Maaike: “Wat echt mooie momenten zijn, is bijvoorbeeld samen een Disney film kijken, dan gaat hij lekker tegen je aan zitten op de bank. Wat lekkers erbij. Hij geniet dan ontzettend.” Jules ziet de verandering ook: “Ten opzichte van een jaar geleden is Max relaxter en hij weet zich meer te uiten. Wij hebben als ouders vertrouwen in de mensen hier. Je ziet hoe oprecht het team bezig is. Ik zie ook de wil om resultaat te behalen. Je moet ook zelf het besef hebben dat je als ouders je kind kent in de thuissituatie. Deze situatie hier is heel anders. En natuurlijk klaag ik ook wel eens hoor, als iets in mijn ogen echt niet goed is zeg ik het wel”, benadrukt Jules met een glimlach.

Leonie Mol

Orthopedagoog

“In eerste instantie werd vooral gefocust op rust in de omgeving van Max. Cliënten werden op de woning om elkaar heen begeleid om weinig prikkels te bieden. Max was ook veel op zijn kamer waar hij de rust vond. Zijn slaapkamerdeur ging met regelmaat op slot om te voorkomen dat hij geprikkeld werd door andere bewoners. Het laatste jaar is dat veranderd. Max heeft meer persoonlijke begeleiding, waarvan hij ook echt persoonlijke aandacht krijgt. Overdag krijgt Max juist veel te doen. Hij gaat vaak naar buiten en draait mee met de dingen die in de woning gebeuren. We spelen in op de behoeften van Max. Door de activering gedurende de dag heeft hij ‘s avonds meer behoefte aan rust. De begeleiding houdt vast aan ankerpunten tijdens de dag en beweegt verder mee met de behoefte van Max. Hierbij is een strak dagprogramma losgelaten. In samenspraak met het CCE (Centrum voor Consultatie en Expertise) zijn we, tijdens een consultatietraject gestart met werken vanuit de methode Ervaringsordening. De methode gaat ervan uit dat werken met mensen betekent dat je voortdurend afstemt op de persoon die aan jouw zorg is toevertrouwd. Om dit allemaal voor elkaar te krijgen, was er ook extra tijd nodig. Via de regeling meerzorg is die tijd gefinancierd. We hopen dat we nu de positieve lijn te pakken hebben. Straks kan er wellicht één andere bewoner bij op de soort momenten dat Max nu alleen met een begeleider is. Bij de start van zo’n meerzorgtraject weet je dat de financiering ook weer kan stoppen. We zijn daar niet bang voor. Het team en Max hebben samen al veel geleerd.”

“Ik denk dat hij misschien door op zijn oren te duwen de wereld een beetje weg kan drukken.”

Ervaringsordening

Met de methode Timmers Ervaringsordening kun je als begeleider door middel van een ordening de eigen omgeving van de cliënt in kaart brengen. Daarvoor zijn vier vragen belangrijk, namelijk:

  • Is hun lichaam veilig?
  • Is de omgeving betrouwbaar?
  • Kennen zij de onderlinge verbinding?
  • Mogen zij zichzelf zijn?

Timmers-Huigens beschrijft vier ervaringsordeningen:

  • Lichaamsgebonden ervaringsordening (de ervaringen van een persoon worden geordend vanuit de eigen lichamelijkheid)
  • Associatieve ervaringsordening (de ervaringen worden geordend vanuit vaste patronen)
  • Structurerende ervaringsordening (de ervaringen worden geordend vanuit het beoordelen en doorzien van verbanden)
  • Vormgevende ervaringsordening (de ervaringen worden geordend via bestaande structuren met toevoeging van persoonlijke inzichten).

Interesse om te werken met cliënten met moeilijk verstaanbaar gedrag? Solliciteer en kom vrijblijvend op gesprek!

Ook leuk om te lezen!

Vorige
Volgende
Ga naar de inhoud