Het ging behoorlijk slecht
Peter: “Maud woonde in 2005 zelfstandig in een appartement aan de Burgemeester Freijterslaan en het ging goed met haar. Totdat opeens de medicatie, die Maud al jaren gebruikte, uit de handel werd gehaald. Meestal trek je een jaar uit voor het afbouwen van medicatie, maar nu was er opeens nog maar een voorraad van drie weken. Na het stoppen ging het behoorlijk slecht met Maud. Zo slecht dat ze alles heeft afgebroken in het appartement. Ze is toen ook met spoed op het terrein van Sterrebos geplaatst.” Liana: “We zaten met de handen in ons haar en wisten niet wat te doen. Toen kwamen we er na lang zoeken achter dat de medicijnen in Duitsland nog wel te verkrijgen waren. In overleg met de huisarts van Sterrebos kon Maud gelukkig weer terug op deze medicijnen. Totdat het twee jaar geleden ook in Duitsland uit de handel werd gehaald. Toen was het echt einde verhaal.”
We hebben vaak gedacht: ‘Is dit nu het goede leven voor Maud?’.
Goed leven?
Het stoppen van de medicatie zorgde voor eenzelfde soort situatie als in 2005. Maud woonde inmiddels op Lambertijnenhof, dichterbij haar familie, en ook daar moest haar kamer het ontgelden. Liana: “Het is heel lastig om je zus zo te zien. Je zag gewoon dat ze niet gelukkig was. Je zag veel agressie in haar gedrag. Ze sliep slecht en was vaak in de nacht ook erg onrustig. Weer hebben we haar hele kamer leeg moeten halen omdat alles anders kapot werd gemaakt en ze zichzelf verwondde. We hebben vaak gedacht: ‘Is dit nu een leven voor Maud?’. We waren radeloos en wisten niet wat te doen. Dat was erg frustrerend.” Peter: “Onze zorgen hebben we toen ook geuit bij de begeleiding. Maandelijks hadden we een digitaal gesprek (vanwege het coronavirus, red.) met Marieke (gedragsdeskundige, red.), de arts VG (verstandelijk gehandicapten, red.) de zorgcoördinator en een begeleider. Daarin bespraken we het gedrag van Maud, de begeleidingsaanpak en wat nu een goed leven is.”
Signaleringsplan
Stefanie: “De verandering in het gedrag van Maud heeft op ons als begeleiding heel veel impact gehad. Het is heel naar om een bewoner zo ongelukkig te zien. Het was en is echt zoeken naar hoe we Maud hierin het beste kunnen begeleiden. Destijds zijn we gestart met het ontwikkelen van een signaleringsplan. We bekijken dan in welke fase van gedrag Maud zich bevindt en hoe we het beste kunnen handelen. Het opstellen van het signaleringsplan heeft lang geduurd, omdat er continu wel iets veranderde in het gedrag van Maud. Het was dus een behoorlijke uitdaging voor het team om hierin vertrouwen te blijven houden. Gelukkig werpt het plan tegenwoordig echt zijn vruchten af. Als we bepaald negatief gedrag signaleren, halen we Maud uit de situatie en gaan we bijvoorbeeld een lekker stuk wandelen. Vaak helpt dit Maud om het negatief gedrag om te zetten in positief gedrag. Voor ons als team een fijne leidraad”, aldus Stefanie.
Nog lang niet stabiel
Gelukkig krabbelt Maud nu, twee jaar na het stoppen van de medicatie, langzaam weer op. Liana: “Het gaat momenteel met alternatieve medicatie weer wat beter, maar het is nog lang niet stabiel. Van de week bleek er bijvoorbeeld toch weer een lamp stuk te zijn. We zien gelukkig wel vooruitgang, want ze straalt meer dan een tijdje terug.” Ook Stefanie beaamt dit. “We hebben momenteel in de woning vaak lol met Maud. Ze neemt ons vaak in de maling en moet daar dan erg om lachen, en wij natuurlijk ook. Ook geniet ze van bepaalde activiteiten zoals zwemmen en naar de disco gaan.” Liana: “Maud toont nu veel meer emoties dan met de oude medicatie. Toen waren haar emoties heel erg vlak. Het heeft dus gelukkig ook nog iets positiefs gebracht.”
