Simone komt samen met haar vader en moeder de huiskamer in. Ze ziet er vrolijk uit en herhaalt steeds dezelfde woorden of zinnen. Soms reageert ze ineens wel op een woord met een duidelijk antwoord. Ondertussen is Simone behoorlijk beweeglijk, terwijl haar begeleidster Lia van der Kar naast haar zit. “Als er iemand bij haar zit of naast haar staat die ze echt vertrouwt, gaat het vaak goed. Zonder zo’n vertrouwd persoon kan het echt lastig worden. Ook verwerkt ze haar prikkels langzamer dan dat wij dat doen. Haar reactie op iets wat gebeurt, kan uren later pas komen. Soms kun je dan terug redeneren waar een reactie op gebaseerd is, soms weet je het ook niet”, vertelt Lia.
Haar echt kennen
“Simone was 11 jaar toen ze vanuit thuis verhuisde naar Sterrebos. Ze hoorde bij de eerste bewoners. Een bijzondere tijd. Ze woonde in een woning met allemaal jonge mensen”, vertelt Nel, de moeder van Simone. “Het begeleiden van Simone geeft wel grote uitdagingen. Soms kan ze echt boos worden, dan gaat ze gooien met spullen. Je moet haar echt kennen en lezen zodat je een felle reactie kunt voorkomen. Begeleiders die haar echt goed kennen, weten dat het beste voor elkaar te krijgen.”
Een moeilijke tijd
De vader van Simone, Gerrit, legt uit wat de moeilijkste tijd was: “Dat was een aantal jaar geleden, toen er een grootschalige verbouwing was en een reorganisatie. Dat was ontzettend onrustig. Simone is een aantal keer verhuisd, personeel wisselde en ze kreeg te maken met nieuwe medebewoners. Het personeel wist het soms ook niet meer. De enige oplossing om Simone dan rustig en veilig te houden, was dat ze de hele dag op haar kamer zat.” “Dat is naar om te zien hoor, soms leek ze wel een gekooide tijger, dan liep ze de hele tijd rondjes in haar kamer”, vertelt Nel.
Naar aanleiding van de reorganisatie ging zo’n 8 jaar geleden Lia op de woning van Simone werken. “Wat me opviel was dat ze nauwelijks haar kamer uitkwam. Ze leefde op een eilandje en had weinig contact of interactie met de andere bewoners. Ook alle eet- en drinkmomenten bracht ze door op haar kamer. Op dat moment wilde ik maar één ding en dat was het vergroten van de wereld van Simone.”
Lia nam Simone vaker mee naar buiten, nam de tijd en Simone kon stap voor stap wennen aan het contact en de activiteiten. Steeds herhaalde ze dingen, dezelfde stappen, maar soms net een beetje verder. “Het ging vaak heel moeizaam, met vallen en opstaan. Het duurde bijvoorbeeld alleen al een paar maanden totdat Simone de Speel-o-theek binnen durfde te gaan. We deden expres activiteiten waarbij ze van haar ‘eilandje’ af ging.” Toen ze zich eenmaal vertrouwd voelde bij activiteiten met Lia, konden ook andere collega’s eenvoudiger activiteiten doen met Simone. Daardoor was het effect nog groter.
De begeleiders ontdekten hele nieuwe eigenschappen bij Simone zoals humor, haar liefde voor gezelligheid, muziek en mensen om haar heen. Gerrit: “We hebben bij de huisarts er ook op aangedrongen om nu eens te stoppen met die gedragsmedicatie en te kijken naar wie Simone echt is, zonder al die pillen.”
Meerzorg
Deskundigen van het CCE (Centrum voor Consultatie en Expertise) hebben ook meegekeken en is er meerzorg toegekend. Dat betekent dat er nu geld is om extra tijd in te zetten om Simone 1-op-1 begeleiding te kunnen geven. “Die extra inzet wordt steeds maar tijdelijk ingezet en loopt over een aantal maanden weer af. Ik hoop zo dat er een manier gevonden wordt om de extra tijd te kunnen houden”, benadrukt Nel. Gerrit vult aan: “Wij hebben nu ook met regelmaat gesprekken met de teamleider, zorgcoördinator en de orthopedagoog. Je merkt dat iedereen zelf ook echt verbetering wil, het gaat minder over de problemen, er wordt met elkaar gedacht in oplossingen.”
Enorme vooruitgang
“Als je ziet wat Simone nu allemaal kan en doet, is het een wereld van verschil. Ze gaat met veel plezier naar de Speel-o-theek, tuin of naar het Ontmoetingscentrum voor warme chocomel. Ze gaat met één andere bewoner nu sinds een half jaar samen naar de dagbesteding. Een enorme vooruitgang! En, alle drinkmomenten doet ze gezamenlijk met de andere bewoners”, vertelt Lia. Nel vult aan: “Nu is voor iedereen duidelijk dat Simone het beste functioneert in een prikkelarme omgeving die ze kan overzien. Ook heeft ze begeleiding nodig die er voor haar is en waarop ze echt kan vertrouwen.“
“We hebben veel moeite gedaan en het duurde lang voordat Simone zich veilig voelde. Nu zie je dat ze eigenlijk heel veel aan kan, zolang die veiligheid er voor haar is. Ik ben wel bang dat als je weer stopt met de intensieve begeleiding, waarbij ook de dagbesteding een belangrijk onderdeel is, de terugval veel sneller zal gaan dan de tijd die het gekost heeft om hier te komen”, vertelt Lia.
Lijkt het jou mooi om je ook volledig in te zetten voor onze bewoners en zo te zorgen voor een optimale ontwikkeling? Dan is de vacature cliëntbegeleider moeilijk verstaanbaar gedrag wellicht iets voor jou. Bekijk onze vacatures hier.
