Volg ons
Search
Close this search box.

Hoe eigen regie bijdraagt aan ontwikkeling

Voor dit interview gingen fotografe Natasja en ik een keer niet naar de woning, maar kwamen Danny, Christel en Marloes naar ons kantoor toe. “Of het interview misschien ook op een andere plek kan?”, mailt Marloes Belleter (cliëntbegeleider) mij een aantal dagen van te voren. In de woning werd de tafel gerepareerd en dat zou wellicht wat overlast geven. Zo gezegd, zo gedaan. Gelukkig is het kantoor geen onbekend terrein voor Danny. Wekelijks haalt hij hier, samen met andere deelnemers van dagbestedingsgroep TEACCH, de fruitschillen op. “Dat doet hij graag hoor, hij ziet het echt als een uitstapje”, aldus Marloes. Danny, Marloes en Christel Nuijes (zorgcoördinator) nemen plaats in ons kantoortje en zo is het ineens gezellig druk.

Stille genieter

Marloes en Christel beginnen te vertellen en ondertussen neemt Danny af en toe een slokje van zijn koffie. Je ziet hem stilletjes genieten en wanneer ik hem iets vraag, geeft hij verlegen antwoord. Christel: “Je had hem net moeten zien hoor, hij was super enthousiast en had er heel veel zin in. Hij riep zelfs net al dat hij graag op de foto wilde, maar het liefst wel alleen hoor.” Marloes: “Hij is nu wat stiller, maar dat gebeurt wel vaker. Het zou goed kunnen dat als we straks terug zijn op de woning hij de oren van je kop kletst!”

Hoofdbonken

“Danny bonkte vroeger met zijn hoofd veel tegen de muur, wij noemen dat hoofdbonken*”, vertelt Christel. “We wilden dat graag verminderen en zijn ons daar volledig op gaan concentreren. We zijn op zoek gegaan naar de oorzaak en kwamen uit bij eigen regie**. Langzamerhand heeft Danny meer regie gekregen op zijn eigen leven, iets wat Danny voorheen nauwelijks had. Zo werd hij dagelijks geholpen met het aan- en uitkleden en ook bij het douchen kreeg hij hulp.” Marloes: “We wisten gewoon dat Danny het in zich had om dit zelf te kunnen, dus zijn we stap voor stap met hem gaan oefenen. Eerst hielpen we hem bijvoorbeeld nog met het uitzoeken van zijn kleding, dat doet hij nu vaak helemaal zelf. Net zoals het douchen.” Christel: “In het daaropvolgende zorgoverleg hebben we gelijk nieuwe doelen gesteld, namelijk het smeren van zijn brood en het inruimen van de vaatwasser. Ook dit doet hij nu helemaal zelfstandig en dat maakt me als zorgcoördinator zó trots.”

Doordat Danny meer regie en controle kreeg over zijn eigen leven is het hoofdbonken drastisch verminderd. Christel: “Vroeger droeg Danny voor zijn eigen veiligheid altijd een helm, maar nu is dat niet meer nodig. En dat heeft hij helemaal aan zichzelf te danken.” Marloes: “We zijn echt super trots op hem!”

Dezelfde methode bij meer mensen

De mooie resultaten bij Danny zorgden ervoor dat deze methode bij een aantal bewoners nu ook wordt toegepast. Marloes: “Bewoners kunnen echt zoveel meer dan we soms denken. We proberen daar nu op de woning ook echt bewust bij stil te staan. Vanuit onze opleiding leren wij dan ook dat wat bewoners zelf kunnen doen, je ze ook zelf moet laten doen.” Christel: “Toen we hiermee begonnen bleek het in de praktijk soms lastig om de bewoners niet alsnog te helpen. In de ochtend is het in de woning bijvoorbeeld echt spitsuur en moeten alle bewoners om 9.30 uur bij de dagbesteding zijn. Dan is het moeilijk om niet alsnog hulp te bieden, zodat iedereen op tijd is.” Marloes: “Terwijl we nu vaak denken; dan maar wat later bij de dagbesteding. Want het is goed voor de ontwikkeling van onze bewoners.”

Geen helm meer maar petjes

Voor wie vaak op Sterrebos komt, zal Danny geen onbekende zijn. Vaak fietst hij vrolijk over het terrein en altijd draagt hij een petje. Christel: “Ja, die petjes hé, daar staat Danny om bekend. Sinds hij geen helm meer hoeft te dragen, draagt hij ze echt dag en nacht.” Marloes: “Hij heeft zelfs speciale nachtpetjes. Die zijn wat ouder en versleten, dus perfect om in bed te dragen.” “Toen hij net petjes ging dragen, deden we zijn pet altijd af voordat hij ging slapen. Dan kwamen we de volgende ochtend binnen op zijn slaapkamer en had hij er toch stiekem weer eentje opgedaan. Zonder pet gaat hij niet naar bed hoor”, zegt Christel lachend. Maar, hoeveel petten heeft Danny dan wel niet, vraag ik me af. “Veel!”, zegt hij, terwijl er een grote lach op zijn gezicht verschijnt. Nou, die wil ik wel eens zien dan. We lopen, met Danny voorop, naar de woning waar hij al zijn petten trots uitstalt op bed. Marloes: “Als zijn ouders op vakantie zijn geweest, krijgt hij altijd een pet als souvenir. Ze zijn momenteel op vakantie, dus binnenkort wordt er weer een pet aan de collectie toegevoegd!”

En nu we toch bij de woning zijn, kunnen we best wel even foto’s maken van Danny op zijn fiets. Want die fiets, die hoort toch echt wel bij hem. Dat hoeven we maar één keer te zeggen, want voor we het weten staat Danny al in de startblokken. Voor de woning fietst hij wat rondjes en natuurlijk gaat hij ook nog even op de foto met Christel en Marloes.

“Zonder pet niet naar bed”

* Hoofdbonken is zelfverwondend gedrag. Bij mensen met een verstandelijke beperking komt dat relatief vaak voor. Zelfverwondend gedrag heeft grote gevolgen voor de persoon zelf, maar ook voor de mensen om hem/haar heen.

** Eigen Regie: Zelf beslissen hoe laat je opstaat, wat je ontbijt vandaag is en welke radiozender je luistert. Zelf keuzes maken, veel mensen doen het elke dag en denken er niet meer over na. Het is moeilijk voor te stellen hoe een dag zou zijn waarin je geen enkele keuze zelf kan maken. Anderen die je kleding uitkiezen, je maaltijd bepalen, je ritme en jouw voorkeuren. Zou je je nog wel gelukkig voelen? Hoe meer grip je hebt op je eigen dag en hoe meer eigen keuzes je kan maken, hoe fijner een dag vaak is. Dat geldt ook voor onze bewoners en deelnemers. Wij noemen dat regie op eigen leven. We werken al jaren aan het steeds verder vergroten van de eigen regie. We waren ook intensief betrokken bij wetenschappelijk onderzoek over dit thema.

Ook leuk om te lezen!

Vorige
Volgende
Ga naar de inhoud