Volg ons
Search
Close this search box.

Hij voelde zich meteen thuis

We bellen aan bij woning 206 op Lambertijnenhof en er wordt meteen vrolijk opengedaan. “Jij bent zeker Chrétien”, zeg ik. “Ja!”, zegt Chrétien direct. We geven hem een hand en lopen achter Chrétien aan de woonkamer in, waar ook zijn vader Chris zit. We stellen ons voor en onder het genot van een bakje koffie en thee beginnen we het gesprek.

Een hele zakenman

Chrétien woont al ruim 25 jaar op Lambertijnenhof. We kunnen dus wel stellen dat Chrétien inmiddels wel bij het spreekwoordelijke meubilair van Lambertijnenhof hoort. En hoewel 25 jaar toch al een hele poos geleden is, weet Chrétien nog heel veel van die tijd. Zo ook de eerste woning waar hij terecht kwam. Chrétien: “234 ben ik komen wonen, heel lang gewoond.” Chris: “Hij weet nog heel veel details hoor! Soms moet hij mij zelfs even helpen, met jaartallen of namen.” Zo herinnert Chrétien zich ook wie er bij de opening van Lambertijnenhof was. “Wim Kok!”, zegt Chrétien vrolijk. “En meneer Van Buchem (oud bestuurder en oprichter S&L Zorg, red.) was hier de baas.” Chris: “In die tijd had Chrétien ook altijd zogenaamde afspraken met Van Buchem. Dan liep hij de receptie binnen en deed hij net alsof hij een afspraak met hem had. Iedereen bij de receptie wist natuurlijk dat dit een grapje van hem was. Tot er op een dag een nieuwe medewerker zat en Chrétien weer zei: ‘Goedemorgen, ik heb een afspraak met meneer Van Buchem’. De nieuwe medewerker trapte er in en ging in de agenda kijken. Toen hebben we wel gelachen ja. Chrétien voelde zich dan een hele zakenman hoor. En een lolbroek!”

Verhuisstress

Toen Chrétien twintig jaar oud was verhuisde hij vanuit het ouderlijk huis naar Lambertijnenhof. Dat ging in eerste instantie niet zonder slag of stoot. Chris: “Chrétien heeft een hele poos ontkent dat hij op zichzelf ging wonen, zelfs tot de dag voor zijn verhuizing zei hij dat hij het niet ging doen. Om toch maar voor een beetje afleiding te zorgen zijn we naar Bobbejaanland gegaan. Eenmaal daar aangekomen kreeg Chrétien ineens haast en zei hij: ‘Ik moet morgen verhuizen, we gaan weg!’ Toen hebben we wel even gelachen hoor. Toen hij eenmaal op Lambertijnenhof woonde voelde hij zich gelukkig wel meteen thuis. Hij wilde in het begin zelfs niet eens meer naar huis toe. Dat was een goed teken.”

kansplus

“Voor Chrétien is het ene of het andere doel precies hetzelfde als de bal er maar ingaat!”

Als de bal er maar ingaat

Op Lambertijnenhof volgt Chrétien ook dagbesteding. Hij is onder andere actief bij galerie KUNST&ZO en volgt lessen bij de Leerklas. Ook in zijn vrije tijd is Chrétien een bezige bij. Zo fietst hij regelmatig, feest hij graag bij de disco’s, speelt hij spelletjes bij de soos van KansPlus en voetbalt hij bij M.O.C.. Op de vraag of hij vaak scoort antwoordt Chrétien volmondig ja. En als hij scoort? Dan doet hij een vreugdedansje. “Hij traint vooral hoor, wedstrijden spelen ze niet echt. Voor Chrétien is het ene of het andere doel precies hetzelfde, als de bal er maar ingaat!”, zegt Chris lachend. Wat Chrétien vooral zo leuk vindt aan de training bij M.O.C. is de trainer. Op de vraag wie hem dan traint, antwoordt Chrétien: “Mijn broer.” Chris: “Zijn broer komt elke maandagavond van Rotterdam naar Bergen op Zoom toe om training te geven. Chrétien vindt het heel leuk dat hij daardoor zijn broer elke week ziet. Die twee zijn gek op elkaar, net zoals Chrétien gek is op zijn zus Henrieke, zwager Nico, schoonzus Maricel en Ome Otto.” Daarnaast is Chrétien ook gek op zijn vier nichtjes. Chrétien vertelt enthousiast hun namen: “Norah, Bella, Mea en Anna.” Chris: Hij vindt het leuk om die meiden lekker te verwennen en cadeautjes te geven, het is een lieve oom.”

Tekeningen

Aan het einde van het interview mogen we nog even in Chrétien zijn kamer kijken. Ineens is het ons duidelijk waarom Chrétien bij KUNST&ZO werkt, wat een prachtige tekeningen maakt hij! En we hebben zomaar een vaag vermoeden dat Chrétien fan is van het Koninklijk Huis, want er hangen ook tekeningen van Willem-Alexander en Maxima bij. Chrétien beaamt dat: “Ja, dat vind ik leuk om te tekenen”. Fotografe Natasja maakt snel nog wat foto’s van de tekeningen en dan is het tijd om weer te gaan. Bedankt Chrétien en Chris, voor jullie mooie verhaal!

Ook leuk om te lezen!

Vorige
Volgende
Ga naar de inhoud