Verbinding en ontmoeting
“Wat is de tijd gevlogen hé”, begint Marjolijne. “Drie maanden opzegtermijn lijkt veel, maar in feite is het zo om. De laatste weken stonden vooral in het teken van allemaal ‘laatste keren’. Dat doet je steeds weer beseffen dat mijn vertrek nu echt bijna zover is. Ik heb het er soms ook moeilijk mee. Je weet wat je achterlaat. Maar goed, ik mag niet klagen want ik kies hier natuurlijk zelf voor. Maar de verbinding en de mogelijkheid om mensen te ontmoeten heb ik hier altijd zo gewaardeerd. Ik denk en hoop dat in mijn nieuwe baan ook te krijgen. Ontmoetingen zijn namelijk zo belangrijk. Het moet geen papieren werkelijkheid worden.”
De beste worden
In februari 2017 startte Marjolijne als bestuurder. “Ik weet nog goed dat ik hier net was en tegen anderen zei: ‘Ik denk dat wij hier de beste kunnen worden’. Dat vonden sommigen zo raar, want dat kon toch helemaal niet? Maar ik kom natuurlijk uit het stoere Rotterdam en ik vond dat dus helemaal niet zo’n gekke gedachte. Ik vroeg op mijn beurt dan ook: ‘Waarom kan dat niet?’ En zo kreeg ik hele mooie gesprekken. Gesprekken die ten grondslag liggen aan ons doel: Samen op weg naar een goed en prettig leven. De basis voor deze gesprekken vormden uiteindelijk het nieuwe strategische beleidsplan voor 2018 tot en met 2021. Ik heb toen ontzettend veel mensen gesproken. Je krijgt dan gelijk een heel goed beeld van de organisatie. Ik werd me er toen van bewust dat S&L Zorg ‘goedgeschaald is’. Daarmee bedoel ik dat we kleinschalig genoeg zijn om elkaar goed te kennen, maar grootschalig genoeg om dingen vlot op te pakken. Een hele mooie maat.”
De verbinding en de mogelijkheid om mensen te ontmoeten heb ik hier altijd zo gewaardeerd.
Herkennen en erkennen van talenten
Eén van de dingen waar Marjolijne zich hard voor maakt is het herkennen en erkennen van talenten van bewoners. Marjolijne: “Dat was een vereiste voor het goede leven dat we als doel hadden. Dan moet je er ook voor zorgen dat degene over wie het gaat, de bewoners dus, kunnen meepraten. Daaruit voort komt bijvoorbeeld de oprichting van de bewonersraad, maar ook de invoering van het Goed Leven plan. We hebben geprobeerd de positie van de bewoner steviger te maken door niet meer over zorg te praten maar over een goed leven. Daarnaast hebben we veel geïnvesteerd in de dagactiviteiten. Wat doen onze bewoners overdag en hoe kunnen we zorgen dat zij zich gewaardeerd voelen? Als ik dan terugkijk op de afgelopen vijf jaar dan vind ik het mooi om te zien dat dit structureel verbeterd is.”
De mooie herinneringen overheersen
Tijdens het gesprek passeren mooie maar ook minder mooie herinneringen de revue. Marjolijne: “Wat ik de afgelopen twee jaar erg lastig vond waren de corona beperkingen. Ik heb vaak besluiten moeten nemen waarvan ik wist dat ze echt gevoeld werden, vooral bij de bewoners. Dat vond ik erg lastig. Gelukkig overheersen de mooie herinneringen. Dat zijn er teveel om nu op te noemen, maar ik word eigenlijk gewoon het gelukkigst van de kleinste gebeurtenissen. Daarnet kwam ik Bert (bewoner van Sterrebos, red) tegen. ‘Ha Marjolijne, hoe is het in Spijkenisse?’ riep hij vrolijk. Dat brengt me weer terug bij waar het nu daadwerkelijk om draait en daar word ik blij van. Dat ga ik echt missen.”
Het is soms wat het is
Over de vraag wat Marjolijne het minst gaat missen moet ze heel lang nadenken. “Ik zou het oprecht niet weten. Weet je wat het ook is, ik zie eigenlijk nooit struikelblokken of versperringen. Zo zit ik gewoon niet in het leven. Als ik niet rechtdoor kan, dan ga ik er gewoon omheen. Natuurlijk zijn er dingen waar ik meer moeite voor moest doen om het positief te labelen, maar dat zie ik dan meer als uitdaging. Het is soms wat het is.”
Na een uurtje terugblikken is het alweer tijd om af te ronden, want Marjolijne heeft in haar laatste weken bij S&L Zorg nog genoeg te doen. “Ik zou tegen iedereen willen zeggen: wees trots op wat we doen en wie we zijn en blijf kijken naar de manier waarop we onze bewoners meenemen in het leven wat ze leiden. Dat alles vanuit de gedachte van positieve gezondheid. Accepteer dat niet altijd alles helemaal super kan zijn en leer hier mee omgaan. En blijf buiten spelen om zo in verbinding te blijven met de samenleving. Dan heb ik er alle vertrouwen in!”, zegt Marjolijne tot slot.
