Inmiddels is Jolanda via Sabine de Kok (coördinator vrijwilligerswerk) gekoppeld aan Sharona. “Sharona was één van de bewoners die op zoek was naar een wandelmaatje. Sinds vorig jaar wandelen we regelmatig samen. In het begin moesten we natuurlijk wel aan elkaar wennen, maar we voelden onszelf al snel op ons gemak bij elkaar. Met Fem was dat overigens totaal geen probleem, want Sharona is gek op honden!”, vertelt Jolanda. Sharona vult aan: “Ja, ik houd van honden! Bij mama thuis hebben we zelfs vier chihuahuas!”.
Niet alleen maar wandelen
Hoewel Jolanda en Sharona allebei eigenlijk alleen maar op zoek waren naar een wandelmaatje, doen ze ondertussen veel meer samen. “Sharona is niet alleen maar een wandelmaatje. Ik kom één keer in de twee à drie weken. Als het lekker weer is gaan we eerst even wandelen. Daarna gaat Sharona mee naar mijn huis.
Sharona is erg behulpzaam en helpt maar wat graag met koken”, legt Jolanda uit. “Ja, dat vind ik heel leuk om te doen! Ik maak eigenlijk alles wel graag klaar”, bevestigt Sharona. “Nadat we gegeten hebben, spelen we vaak nog een spelletje en vervolgens brengt mijn man Erik Sharona weer terug naar huis. Het is altijd heel gezellig met z’n drieën”, vervolgt Jolanda. “Gisteren vroeg mijn man nog aan Sharona welk punt ze aan mij zou geven. Maar dat wilde Sharona nog niet verklappen, want dat wilde ze bewaren tot dit interview”, zegt Jolanda lachend. Uiteraard zijn wij heel benieuwd welk punt Sharona voor Jolanda in petto heeft. Sharona denkt kort na en roept: “Een tien! Je krijgt echt een tien van mij, want ik ben blij met jou. En ook met Erik!”.
Elkaar helpen
Naast het koken, spelletjes spelen en wandelen hebben de dames nog genoeg plannen. “We willen heel graag nog eens samen gaan zwemmen bij de Melanen (zwembad in Halsteren, red.). En we willen ook nog eens koffie gaan drinken en winkelen hier in het centrum. Helaas kan ik door mijn visuele beperking niet goed winkelen, maar daar kan Sharona mij vast bij helpen!”, bedenkt Jolanda zich.
Vaak zijn vrijwilligers een enorme verrijking in het leven van onze bewoners, maar we vergeten soms dat dit andersom ook zo is. Jolanda heeft hier een goed voorbeeld van. “Ik kom natuurlijk om met Sharona te wandelen en ik doe leuke dingen met haar, maar ikzelf heb er ook heel veel aan. Sharona helpt me bijvoorbeeld om veilig over te steken, als Fem los is”, vertelt Jolanda. “Ja, dan neem ik jou in de arm hè!”, roept Sharona. “Dat klopt, Sharona kijkt dan naar links en naar rechts en geeft aan wanneer het veilig is. Daar ben ik heel blij mee. Het is een stukje wederkerigheid: we helpen elkaar. Dat vind ik zo mooi en belangrijk”, sluit Jolanda af.
“We helpen elkaar. Dat vind ik zo mooi en belangrijk.”
