Karin vertelt wat ze zo leuk vindt aan het vrijwilligerswerk: “De mix is vooral leuk. Zwemmen met Anak die zelf weinig kan, werken in het Ontmoetingscentrum met cliënten die juist veel kunnen en samen activiteiten organiseren met het Partyteam. Het is leuk, gezellig en ik kan echt iets bijdragen.”
Karin werkte lange tijd in de gehandicaptenzorg, maar ook in de thuiszorg. Toen ze geen werk meer had, besloot ze als vrijwilliger aan de slag te gaan. Naast het wandelen begon ze met het zwemmen met Anak. “Dat is echt een uitdaging hoor. Dat begint al bij het omkleden, dat is niet eenvoudig. Als je dan eenmaal in het water bent, is het belangrijk om contact te maken en een reactie los te krijgen. Als er om welke reden dan ook geen mogelijkheid is om te zwemmen, kom ik toch gewoon en dan gaan we lekker een stukje wandelen.”
Na verloop van tijd ging Karin ook aan de slag in het Ontmoetingscentrum. Daar werkt ze op dinsdagochtend, samen met verschillende cliënten. Eén van hen is Johnny. Met een brede glimlach komt hij koffie brengen en gaat er gezellig bij zitten. “Karin is heel gezellig en ze kan goed broodjes smeren”, zegt Johnny direct. Maar ja, ik wil ook weten waar ze minder goed in is. “Niks”, antwoordt Johnny. Johnny vertelt over al zijn werk, hoe hij samen met Adriaan altijd de bestellingen ophaalt en dat afwassen met de vaatwasser zo leuk is. Tijdens zijn verhaal zit Karin glimlachend naast hem en tussendoor geeft ze Anak wat aandacht.
Door vrijwilligerswerk te doen, ga je een bepaalde verplichting aan. Hoe gaat Karin daar mee om? “Ik plan mijn vrijwilligerswerk gewoon zo in, dat het aansluit op mijn privéleven. De medewerkers zijn ook erg flexibel. Als ik een keer niet kan, zorgen ze ervoor dat ik me niet bezwaard voel. Het belangrijkste is dat je beseft dat de cliënten op je rekenen en dat je daar goed mee omgaat.”
Karin vertelt verder: “Altijd als je komt, merk je aan de cliënten, maar zeker ook aan de begeleiders, dat ze blij zijn met je komst. Dat hoeft niet altijd letterlijk gezegd te worden hoor, maar het voelt heel welkom. Met Kerstmis stond er namens de familie een kerststukje voor me klaar. Dat vond ik zo lief. Toen ik dat zag, stonden de tranen in mijn ogen, zoveel dankbaarheid.” En wat gaat Karin doen na het interview? “Ik ben er nu toch, ik ga lekker nog een stukje lopen met Anak!”
