De uitdaging
De drie mannen brachten hun dagen voornamelijk thuis door, met beperkte mogelijkheden om andere mensen te ontmoeten of nieuwe ervaringen op te doen. Hoewel er wel kleine activiteiten werden georganiseerd, was er weinig sprake van echte dagbesteding. Dit moest anders, vonden cliëntbegeleiders Manon en Naomi en orthopedagoog Leonie. “Nadat we vorig jaar spraken met het CCE (Centrum voor Consultatie en Expertise), werd het opnieuw duidelijk dat we echt wilden dat alle bewoners naar dagbesteding zouden gaan”, vertelt Leonie. “Maar om dit mogelijk te maken, moesten we een aantal veranderingen doorvoeren, zowel in de groepsindeling als in de dagbestedingsruimtes.”
Een complexe puzzel
Het opstellen van een nieuwe groepsindeling bleek een uitdaging. Naomi: “We hebben zorgvuldig gekeken wie goed met elkaar overweg kan, wie hetzelfde wandelschema heeft, maar ook wie absoluut niet samen kan. Het was een flinke puzzel, maar het is gelukt.” Manon voegt toe: “We hebben daarna in één keer de knop omgezet en zijn ervoor gegaan. Tijdens de eerste weken waren er alleen vertrouwde begeleiders aanwezig. Gelukkig verliep de overgang voor alle drie de mannen verrassend soepel.” Ook andere bewoners hadden profijt van de nieuwe groepsindeling. Manon: “Zo is Ruud ook geswitcht van groep nadat het wat minder ging met hem. Ook hij heeft veel profijt van de nieuwe groepsindeling en heeft het hier goed naar zijn zin.”
Aanpassingen op locatie
Ook de dagbestedingsruimtes werden aangepast. “Twee kleine lokalen werden samengevoegd tot één grote ruimte met een schuifdeur, zodat er indien nodig apart gewerkt kon worden. Dit bood niet alleen flexibiliteit, maar ook een veiligere en overzichtelijkere omgeving voor de bewoners”, aldus Manon.
Uiteindelijk hebben alle drie de mannen ons laten zien dat zij het gewoon kunnen.
De impact op de bewoners
Sinds de start van de dagbesteding zijn de positieve effecten merkbaar. “Said gaat iedere ochtend naar de dagbesteding en luncht daar. Daarna doet hij vanaf vier uur gewoon mee met de rest van de groep”, vertelt Naomi. “Voorheen had hij extra begeleiding nodig tot 18.30 uur. Nu lukt het hem beter om samen met de groep te zijn, omdat hij voldaan is van de activiteiten en de prikkels die hij krijgt.”
Ook voor Sidi en Max betekent de nieuwe routine veel. Voorheen brachten ze vrijwel alle tijd in de woning door, vaak zonder anderen om zich heen. Nu hebben ze een gevulde dag, met structuur en sociale interactie. “Hoe fijn is het als je naar een andere omgeving kunt, in plaats van altijd thuis te blijven?”, zegt Naomi. Leonie vult aan: “Bij Sidi zie je dat hij zich meer bewust is van de buitenwereld. Ook Max is dat en dat maakt hem nieuwsgierig. Die extra ruimte brengt soms ook risico’s met zich mee, maar dat stelt ons weer voor nieuwe uitdagingen waar we ook weer mee kunnen dealen.”
Een winst voor iedereen
Niet alleen de bewoners profiteren. Ook voor de begeleiders heeft deze verandering veel voordelen gebracht. “Het werkplezier is enorm toegenomen”, vertelt Manon. “De dag vliegt voorbij en het is fijn om echt samen te werken in plaats van alleen te zijn met een bewoner in de woning”, aldus Naomi.
De begeleiders zijn trots op wat ze hebben bereikt. Naomi: “In principe gaat iedereen nu elke dag naar dagbesteding en is de woning van tien tot een helemaal leeg. Dat hadden we een jaar geleden niet durven dromen.” Toch blijft er ruimte voor flexibiliteit. “Als iemand een mindere dag heeft, blijven we natuurlijk gewoon een dagje thuis”, benadrukt Manon. “Maar uiteindelijk hebben alle drie de mannen ons laten zien dat zij het gewoon kunnen.”
