“Jeroen wordt geprikkeld door geluid. Hij zit nu naar het geluid van het lintje te luisteren en zit duidelijk rustig te genieten. Maar, hij kan ook druk of boos worden van geluid”, vertelt Anouk. Nu ik wat op afstand ben gaan zitten voelt Jeroen zich weer op zijn gemak. Anouk gaat bij hem zitten, praat wat en maakt wat piepende geluidjes. Dat heeft effect. Hij reageert en wijst verderop in de tuin en zegt: “Auto.” “Dat wil niet zeggen dat er iets met een auto is. Het is gewoon een woord dat hij vaker uitspreekt en heel veel kan betekenen”, legt Anouk uit. Hoe het werkt met Jeroen en geluid weet Anouk niet helemaal. “Eén keer per jaar is er ‘Maak de droom waar’, een groot muziekfestival waar 10.000 mensen naartoe gaan. Nou, dat is een kabaal, maar Jeroen vindt het geweldig! Ook de disco op Sterrebos vindt hij mooi. Dan staat hij rustig een beetje te wiebelen en te genieten. Maar als de achterbuurman bij Maak de droom waar even tekeergaat, dan kan hij ontzettend boos worden.”
Al 18 jaar
Jeroen en Anouk kennen elkaar al zo’n 18 jaar. Eerst van de dagbesteding waar Anouk kwam werken, later ging Anouk werken in de woning van Jeroen. “Ik was gewend aan de dagbesteding en durfde de stap naar wonen eigenlijk niet te zetten. Door de reorganisatie die jaren geleden speelde, moest ik toch in een woning gaan werken. Dat pakte goed uit. Het bleek hartstikke leuk”, zo vertelt Anouk. Een korte tijd werkte Anouk bij een kleinere zorgverlener: “Binnen een paar maanden was ik hier weer terug. Hier doe je het niet alleen, je hebt veel steun van je collega’s en bijvoorbeeld de orthopedagogen. Dat werkt fijner.”
In die achttien jaar heeft Anouk hem natuurlijk ook volwassen zien worden. “Nou dat valt eigenlijk wel mee. Voor mijn gevoel is hij niet heel anders geworden. Qua uiterlijk niet, hij heeft best wel een jong gezicht vind je niet? En qua gedrag ook niet. Dat friemelen bijvoorbeeld, heeft hij altijd al gedaan. En zijn mooiste eigenschap, die in de loop der jaren ook zo is gebleven, is het contact maken. Hij lijkt soms heel afwezig, maar dan ineens zoekt hij heel gericht contact.”
“Jeroen is een echt buiten manneke”
Lekker mee naar buiten
Bijzonder is ook dat vrijwilliger Albert elke zaterdag zonder moeite een stuk met Jeroen gaat wandelen. Anouk: “Alsof hij zich erop in kan stellen en dan juist veel meer prikkels aan kan.” En er is nog een reden dat Jeroen zo graag gaat wandelen. “Jeroen is een echt buiten manneke. Hij is het liefste altijd buiten. De tuin is echt zijn domein, maar als hij kan wandelen is dat natuurlijk helemaal geweldig. Ze lopen vaak hier vlakbij door natuurgebied Visdonk, daar geniet hij echt van.” Maar een echt hoogtepunt is het als Jeroen naar huis gaat, vertelt Anouk: “Als zijn moeder komt, loopt hij direct naar zijn jas. Dan wil hij gelijk mee. De band die hij heeft met zijn moeder is heel sterk. Niemand kan tippen aan zijn moeder.”
