Gelakte nagels
We nemen plaats bij het raam en beginnen te kletsen. Gelijk vallen ons de roze gelakte nagels van Els op. Marieëta: “Dat vindt ze heerlijk, lekker optutten, we zien dat ze daar van geniet.” Jeanne: “Dat laat ze ook gewoon toe, het is een heel rustig kind, net als wij.” “En speciaal voor de foto is ook haar haar geföhnd, dus ze is er helemaal klaar voor!”, zegt Marieëta lachend.
Dichtbij huis
Els woont al 25 jaar in Bergen op Zoom, net als haar moeder en zus. Daarvoor woonde ze een stuk verder weg. “Zodra we hoorden dat er in Bergen op Zoom een zorginstelling voor mensen met een verstandelijke beperking kwam, zijn we er gelijk achteraan gegaan.” Het staat Jeanne nog helder voor de geest. “Voordat Els hier kwam wonen, woonde ze 25 jaar in Goes. In die tijd waren er nog Nonnekes!”, zegt Jeanne lachend. Marieëta: “In Goes zat toen de dichtsbijzijndste zorginstelling. Voor ons was dat best een eindje rijden. Het was dan ook een verademing toen Els op Lambertijnenhof kwam wonen. Zeker toen mijn vader een aantal jaar later overleed. Mijn moeder heeft geen rijbewijs en zelfstandig naar de zorginstelling in Goes rijden was dan geen optie geweest.” Jeanne: “Gelukkig woon ik achter Lambertijnenhof, het is zomaar een paar meter lopen voor mij, dat is heel fijn hoor. Ik kom hier dan ook heel vaak!”
“In die tijd waren er nog Nonnekes!”
Eten
Omdat Els lichamelijk zwaar beperkt is, kan ze niet zelfstandig eten. Jeanne komt daarom elke dag om 16.30 uur langs op de woning, om Els te helpen met eten. Een bijzondere manier van moederliefde. Jeanne: “Ja, ik kom elke dag om eten te geven, want dat kan Els zelf niet. Ik doe het met veel plezier. Soms gaf ik ook de andere bewoners te eten, maar dat doe ik nu niet meer. Ik ken ze ook niet allemaal meer hoor, want ik word ook al 92 volgende week! Maar ik probeer nog zoveel mogelijk te doen.” Els weet goed dat haar moeder elke dag langskomt. Jeanne: “Dat weet ze goed hoor! Als ik binnenkom lacht ze breeduit naar me.”
Hobby’s
Van muziek maken krijgt Els ook een brede glimlach op haar gezicht. Jeanne: “De muziektherapie met Dies vindt ze erg leuk, daar geniet je van, hé Els?” Marieëta: Ook houdt ze heel erg van zwemmen, dat doet ze altijd wekelijks. Helaas kan het nu een tijdje niet in verband met de verbouwing.” Jeanne: “Els zal blij zijn als ze straks weer kan zwemmen in het mooie nieuwe zwembad, nog even geduld!”. Marieëta: “En van huifbedrijden geniet Els ook volop, dat heeft ze vorige week nog gedaan. En als de clowns op de woning langskomen, zie je haar echt stralen.”
Ogen
Hoewel Els niet veel praat, kunnen Jeanne en Marieëta goed aan haar ogen zien hoe het met haar gaat. Jeanne: “Ze praat niet veel meer, mama en papa zegt ze nog wel eens. Vroeger praatte ze veel meer.” Marieëta: “Het is daardoor soms moeilijk om te achterhalen als er iets met haar is. Laatst zagen we iets aan haar, dat ze zich niet goed voelde, maar je weet niet gelijk wat het is. We dachten eerst dat ze last had van haar buik. Op een gegeven moment opperde iemand op de woning: ‘Misschien moeten we eens naar de tandarts’. Toen bleek een ontstoken tand de oorzaak te zijn, die is nu dus gelukkig ook getrokken.” Jeanne: “Ze kan het zelf niet zeggen hé, dus dat is dan soms wel heel vervelend en lastig.” Gelukkig heeft Els het nog steeds goed naar haar zin in haar woning op Lambertijnenhof. “Ik zou haar niet snel in een andere woning of bij een andere zorginstelling willen hebben. Ze zit hier heel goed”, zegt Jeanne tevreden.
