Marinus is een bekend gezicht op Lambertijnenhof. Hij is al jarenlang vrijwilliger bij S&L Zorg. Al sinds het ontstaan van Lambertijnenhof komt hij wekelijks in de wijk. Voorheen om zijn dochter Saskia te bezoeken om met haar te gaan wandelen. Sinds het overlijden van Saskia, vorig jaar februari, wandelt hij als vrijwilliger met bewoner Hendrik-Jan. We spreken af met Marinus en Hendrik-Jan om meer te weten te komen over hun wekelijkse wandeluitje. Het zonnetje schijnt heerlijk, dus we besluiten om toepasselijk een rondje te gaan wandelen met elkaar.
Een herinnering aan Saskia
“Saskia en ik wandelden elke zaterdag en zondag door de buurt Meilust. We liepen altijd minstens een uur en gingen door weer en wind. Toen Saskia vorig jaar overleed viel ik in een zwart gat. Het was een verdrietige periode”, vertelt hij. Al snel na het overlijden van Saskia besloot hij de wekelijkse wandeling voort te zetten om de herinnering aan Saskia levend te houden. Hij vertelt: “Kort na het overlijden van Saskia zag ik Hendrik-Jan alleen in de woning zitten. Zijn ouders zijn allebei overleden en zijn familie woont ver weg. Ik dacht: waarom zou ik niet met Hendrik-Jan gaan wandelen?” Zo gezegd, zo gedaan. Marinus stemde zijn idee af met de begeleiders van Hendrik-Jan en het wekelijkse wandeluitje was een feit. “Sindsdien wandelen we iedere woensdagmiddag ruim een uur. En daarna altijd nog een lekker bakje koffie in de woning.”
Door weer en wind
Ook de wandeling met Hendrik-Jan gaat door weer en wind. “Behalve als het gesneeuwd heeft hoor, dan blijven we lekker binnen”, vertelt Marinus. Tijdens de wandeling is er genoeg te zien. “We lopen altijd langs het speeltuintje, dat is gezellig met de spelende kinderen. Daarna gaan we ook altijd even kijken bij de dieren op Lambertijnenhof”, vertelt Marinus.
“En dan ouwebetten we ook altijd even met elkaar hé Hendrik-Jan!”
Tijdens de wandeling geeft Hendrik-Jan zijn ogen goed de kost, hij neemt alles in zich op en geniet zichtbaar. Ook hoor je hem af en toe geluiden maken. Marinus: “Als ik hem geluidjes hoor maken dan weet ik dat hij het goed naar zijn zin heeft.” Tijdens het wandelen maakt Marinus af en toe even een korte stop. Hij vertelt, “Als ik achter de rolstoel loop ziet hij mij natuurlijk niet. Dus af en toe stoppen we even zodat hij mij echt leert kennen.” Hij kijkt Hendrik-Jan aan en zegt: “En dan ouwebetten we ook altijd even met elkaar hé Hendrik-Jan!”
Vrijwilliger
Marinus is al sinds de start van Lambertijnenhof vrijwilliger. Destijds hield hij bijvoorbeeld de achtertuin bij van woning 220, de woning waar Saskia toen woonde. Hij vertelt: “Via connecties bij het bloemencorso in Zundert kon ik aan prachtige dahlia’s komen. Wel elf soorten! Die plantte ik dan in de achtertuin van de woning. Dat was altijd leuk om te doen.” Marinus vindt het fijn om nog steeds vrijwilligerswerk te doen, al is het op een andere manier. “De wandeling is echt ons wekelijkse uitje. En ik kom altijd! Ik sla geen woensdagmiddag over.” Ook al wandelt Marinus nog maar een jaar met Hendrik-Jan, ze kennen elkaar al door en door. Hij besluit: “Hij is echt wel een beetje mijn maatje geworden.”
Aan het einde van de wandeling lopen we weer terug naar het lokaal waar Hendrik-Jan dagbesteding krijgt. Zodra de deur opengaat komt de verse koffiegeur ons al tegemoet. “Ja, ik had het al gezegd hé”, zegt Marinus lachend. “Altijd een lekker bakje koffie na de wandeling.”
Maak jij de dag van onze cliënten?
Er zijn altijd meer vrijwilligers welkom bij S&L Zorg. Dus heb je interesse om vrijwilliger bij S&L Zorg te worden? Neem dan eens een kijkje op werkenbijslzorg.nl/vrijwilligers
