Van epilepsiecentrum naar S&L Zorg
Francine vertelt over de tijd voordat Ard op de Portugalstraat kwam wonen: “Ard heeft eerst in een kinderepilepsiecentrum in Heeze gewoond. Toen we daar naartoe gingen, wisten we niet goed wat er aan de hand was. We wisten wel dat hij epilepsie had, maar dat was het ook wel. Het was een moeilijke tijd voor ons, maar hier kregen we eindelijk erkenning voor zijn problemen. Het centrum bood niet alleen medische zorg, maar ook een warme, huiselijke omgeving. Er waren gezellige wooneenheden, een school en talloze speelmogelijkheden. Het lag midden in het bos, waar de kinderen naar hartenlust konden spelen en hutten bouwden. Onze andere twee kinderen gingen graag mee en raceten op de skelters door het bos. Ard is daar heel goed geholpen en heeft nog steeds contact met een van zijn begeleiders.”
Toen Ard achttien werd, moest hij verhuizen, omdat het epilepsiecentrum alleen voor kinderen was. Francine vervolgt: “We zijn toen gaan kijken bij Lambertijnenhof, waar net een nieuwe locatie werd gebouwd. Ard was één van de eerste bewoners daar en hij voelde zich meteen thuis.” Uiteindelijk verhuisde Ard naar de Portugalstraat, waar hij tot op de dag van vandaag met veel plezier woont. Toch is het tijd dat ze gaan verhuizen. Hans: “Je ziet het misschien niet direct, maar ze zijn echt toe aan een nieuw huis.”
Humor en gezelligheid
Ard geniet nog steeds van zijn tijd op de Portugalstraat. “Ik heb het hier goed naar mijn zin. Humor en gezelligheid is belangrijk voor me en hier is er altijd wel iets te lachen. André (mede-bewoner, red.) is altijd heel grappig. Toen een van de begeleiders vertelde dat ze zwanger was, zei André dat hij wel even zou helpen bij de bevalling. Hij wilde een takelwagen huren en de baby er zo ‘uithalen’”, zegt Ard met een grote glimlach. Francine voegt toe: “Ard kan zelf ook geweldig uit de hoek komen! Onlangs waren we in de rechtbank voor een zaak rondom bewindvoering en mentorschap. Toen we daar aankwamen, zei Ard tegen de rechter: ‘Ik heb niks gedaan hoor!’ We moesten er allemaal hard om lachen.”
Ard was één van de eerste bewoners daar en hij voelde zich meteen thuis.
Kunstenaar en hulpboer
Naast zijn werk als kunstenaar bij KUNST&ZO is Ard ook hulpboer bij zorgboerderij De Ruige Velden. “Daar doe ik van alles, zoals het poetsen van de douche of het helpen bij de kraamweek van de biggetjes. Ik heb zelfs diploma’s gehaald, bijvoorbeeld voor het kalken van biggetjes zodra ze geboren zijn”, vertelt hij trots. “Daarnaast werk ik in de loods en help ik in de kraam bij de kerstmarkt.”
Bij KUNST&ZO schildert hij vooral. “Er zijn pas weer nieuwe schilderijen van mij opgehangen bij de tentoonstelling in het Bravis Ziekenhuis.” Francine: “En wij hebben ook verschillende kunstwerken van Ard in huis. Boven het dressoir hangt een hele grote, hé Ard?”
Betrokkenheid bij S&L Zorg
Hans en Francine zijn al lange tijd betrokken bij S&L Zorg. Hans heeft in de cliëntenraad gezeten en samen waren ze actief als vrijwilligers. Francine vertelt: “We hebben altijd veel gedaan, zoals computerlessen en lezen en schrijven voor anderen. Dat was altijd erg leuk.” Hans voegt toe: “Nu doen we het wat rustiger aan, vooral na mijn herseninfarct twee jaar geleden. Maar we hebben mooie herinneringen aan onze tijd als vrijwilligers.”
Als ik aan het einde vraag of Ard nog wat kwijt wil, weet hij meteen wat hij nog wil zeggen. “Mijn vriendin Amber natuurlijk! Ze is al 12,5 jaar mijn vriendin. Op donderdag haal ik haar altijd op en dan breng ik haar thuis. Ik ben gek op haar. En ik wil nog even zeggen dat ik op cruise ga. Naar Duitsland, met papa en mama.. En in maart gaan we met het hele gezin naar de Belgische Ardennen. Daar heb ik heel veel zin in.”
