Voogd en curator
Geboren in Duitsland, woont Michaël al bijna zijn hele leven in Nederland. Trudie: “We hebben hem op een gegeven moment ook laten naturaliseren, dat is voor sommige zaken veel makkelijker. De moeder van Michaël is al vroeg overleden en wanneer je jonger dan achttien bent en maar één ouder hebt, wordt er een voogd toegekend. Vanuit de voogdij-organisatie wordt er dan iemand aangesteld, maar omdat wij al jaren voor hem zorgden werd er niets zonder overleg met ons gedaan. Toen Michaël achttien werd, is Jan curator van Michaël geworden, omdat we anders officieel niets meer over hem te zeggen zouden hebben. Wij deden alles al voor hem, mee naar de dokter, kleren kopen, zorgbeslissingen, maar daarvoor was er wettelijk niets geregeld. Dat wilden we natuurlijk niet, vandaar dat mijn man het officieel heeft gemaakt. Michaël is familie. Hij weet niet beter dan dat mijn ouders, die helaas zijn overleden, ook zijn ouders zijn. En ook de rest van de familie en mijn schoonfamilie heeft hem volledig opgenomen.”
“Zodra hij de kans krijgt, koopt hij een vrachtauto.”
“We doen veel leuke dingen samen, halen hem altijd op voor verjaardagen en feestjes in de familie. Ook gaan we ieder jaar met zijn tweetjes op vakantie. Waar zijn we allemaal al geweest Michaël?”, gaat Trudie verder. Michaël: “Naar Tsjechie, bij de bierbrouwerij, euh Londen, Berlijn, het Zwarte Woud, en Frankrijk daar nog niet, maar dat staat nog op ons lijstje.” Trudie: “En toen mijn moeder nog leefde hebben we met haar ook eens een cruise over de Rijn gemaakt, heerlijk zo met zijn drietjes.”
Michaël woont in een echt mannenhuis. “We wonen hier met zes mannen. Wel gezellig hoor en leuk! Ik ga ook naar dagbesteding om te vingerhaken”, vertelt Michaël. “Ja, en wat doe je daar nog meer, schalen maken toch, van…?”, vult Trudy hem aan. “Ja van klei en vooral ook van papier-maché”, licht Michaël het toe.
Een sociale jongen
Trudie: “Het is een heerlijke jongen. Hij is ontzettend sociaal. Als er iemand verdrietig is, gaat hij direct troosten. Hij springt wel van de hak op de tak, maar praat met iedereen. Soms vraag ik me wel eens af hoe dat hij het doet. Je verstaat hem slecht, al begrijp ik vrijwel alles wat hij zegt, maar hij krijgt met iedereen interactie en van alles voor elkaar. Hij fietst zaterdag en zondag naar het Ossekopke om daar koffie te gaan drinken. Ook fietst hij naar ons in Roosendaal, of hij staat ineens bij mijn schoonzussen voor de deur. Vaak fietst hij eerst een keer voorbij om te kijken of dat er iemand thuis is. Als hij ziet dat dat het geval is, dan belt hij even aan voor een kopje koffie. Gezellig, en het is ook nog eens goed voor zijn beweging.”
De grootste hobby van Michaël zijn zijn vrachtwagens. Hij laat trots zijn trui zien die hij speciaal voor vandaag heeft aangedaan, met vrachtauto. Trudie: “Zodra hij de kans krijgt, koopt hij een vrachtauto. Op zijn kamer staat een hele kast vol. We hebben afgesproken dat als het er niet meer bij past, hij pas een nieuwe kan kopen als een andere weggaat. Zo houden we het een beetje in de hand.”
“Met mijn verjaardag gaan we altijd naar het Truckersrestaurant in Zevenbergen. Daar ken ik al veel mensen en praat ik met de truckers”, vult Michaël aan. “Hoe meer auto’s hoe beter voor hem. Waar we eerst met een kleine groep gingen, gaan we de laatste jaren al met een hele club. En Michaël geniet vooral. Hij houdt van uit eten gaan. Hij kan dat ook erg goed en netjes”, zegt Trudie.
Het is zoveel meer
“We hebben het fijn, kennen elkaar door en door. Op papier hebben we alles goed geregeld, omdat dat gewoon erg belangrijk is, mijn man als curator en ik als voogd. Zo hebben we grip op alles wat er rond en over Michaël besloten wordt en moet worden. Maar daarnaast is het zoveel meer, het gaat ook veel verder dan bijvoorbeeld vrijwilligerswerk. Ze noemen mij voogd, maar die stempel hebben ze er destijds hier op de woning opgeplakt. Een vroegere begeleidster omschreef mijn rol eens als die van pleegmoeder, ik denk dat je het zo mag zien. De bloedband ontbreekt, maar verder zijn we voor de volle honderd procent familie”, rondt Trudie mooi af.
