Stralend neemt Ingrid plaats op de bank naast Joris. We kunnen van start. “Ingrid volgt dagbesteding op woning 171. Daar helpt ze de andere cliënten, gaat met ze wandelen en brengt ze weg in hun rolstoel. Dat vind je leuk om te doen toch Ingrid?” vertelt Joris. Ingrid: “Ja, we gaan dan altijd wandelen.”
Joris: “Ik ben zelf bij S&L Zorg gestart met een BBL-opleiding op Lambertijnenhof. Toen dat contract afliep, kon ik hier op woning 185 aan de slag. Ik draai diensten op 185, maar val ook in. Dat houdt in dat ik op woningen kan worden ingezet met dezelfde cliëntgroep als hier, Moeilijk Verstaanbaar Gedrag. Zo helpen we elkaar binnen de teams.”
“Iedereen hier op de woning heeft zijn eigen taakjes. De een doet de vaat, Ingrid helpt bijvoorbeeld met de tafel dekken. En ze hebben ook allemaal hun eigen boodschappen. Boterhammen en avondeten verzorgen we dan vanuit S&L Zorg, de rest kunnen ze zelf bepalen.
In het weekend zorgen we samen met de cliënten voor het avondeten”, gaat Joris verder. Ingrid: “Ik houd van fietsen. Op zaterdag ga ik op de fiets een zak friet halen voor iedereen op de woning.” Joris: ”We gaan dan samen de friet bakken. Op zondag kiezen de cliënten wat we eten, en dan gaat er iemand mee naar de supermarkt. En Ingrid haalt iedere dag voor de woning de post op bij het kantoor.” Ingrid: “Ik haal de post voor onze woning, maar ook voor 171, tijdens dagbesteding.”
De vader en moeder van Ingrid wonen vlakbij Sterrebos. Ingrid gaat dan ook vaak te voet of met de fiets naar haar ouders toe. Meestal te voet. “We gaan dan leuke dingen doen, ook winkelen. En soms naar een restaurant, pas nog met mijn tante”, vertelt Ingrid. Ze komen ook vaak naar Sterrebos. Ingrid: “Mijn zus Nicole komt ook vaak. Ik heb van haar een mooie jas gehad.”
“Ik vind zelf de late dienst het leukste om te draaien”, rondt Joris af. “Na de dagbesteding drinken we gezamenlijk een kop koffie. Dan rond 18.00 uur gaan we samen eten. Er is een enorme vrijheid in wat je kunt doen. Iedere avond is afhankelijk van de zorgvraag van de cliënten op dat moment. Je bent meer aan het begeleiden, in plaats van echt zorgen. Met verbale communicatie kun je veel bereiken, dat vind ik interessant.”
